Kultura

Podstawa muzyki klasycznej

Mało młodych ludzi chce się przekonać do muzyki poważnej, mimo tego osoby, które jednak nie boją się sięgnąć po te pokryte kurzem płyty na naszych pułkach są mile zaskoczone emocjami, jakie muzyka poważna może wzbudzić. Najbardziej podstawowym utworem, z jakim możemy się zapoznać włączając płytę klasyków z siedemnastego oraz osiemnastego wieku jest symfonia. Jest to utwór muzyczny, do którego potrzebna jest kompletna orkiestra – sam utwór dzieli się na trzy lub cztery najważniejsze części. Największą popularnością symfonia cieszyła się w osiemnastym i dziewiętnastym wieku oraz na początku dwudziestego stulecia. Zgodnie z tym, czego możemy dowiedzieć się z muzykologii symfonia jest odpowiednikiem sonaty, która od symfonii różni się instrumentami. Do tej drugiej potrzebna jest pełna orkiestra, w przypadku sonaty wystarczy tylko kilka instrumentów. W dawnych czasach przygotowanie konkretnego utworu muzycznego musiało być dokładnie zaplanowane, dlatego każda symfonia miała swój program. Najczęściej jego treść nie dotyczy muzyki, ale literatury. Muzycy muszą zastosować przewodnie motywy w każdej części. Ponieważ symfonia dotyczy jakiegoś zagadnienia najczęściej miała nadawany tytuł, zwłaszcza że jej części często bywały zmieniane. Pierwsza część jest szybka, ponieważ ma formę sonatową; druga część jest wolna (najczęściej śpiewana); część trzecia bywała najczęściej taneczna, natomiast czwarta część była również szybka.